Spaanse Valleien Te Paard

Het is vrijdag en avondval. We staan met 11 ruiters in een weiland om onze paarden los te laten zodat ze zich in hun kudde kunnen voegen. Ze stormen weg van ons. Vol energie en enthousiasme. Voor een trektocht te paard van 5 dagen namen ze ons mee door de valleien van de Sierra de Gredos in midden-Spanje. Het is mijn allereerste ruitervakantie. Trebol is een rasecht Spaans paard (Pura Raza Espanolas). Ze is zacht en vol ongeduld. Compact in gestalte maar als een speer in galop. De natuur lijkt haar beste vriend. Het is begin juni, weilanden staan vol bloemen en struiken staan in bloei. Onze gids, Emilio kent deze oude veehandel streek als geen ander en rijdt met zijn paarden al te graag door de rivieren en over bergflanken. Een trektocht te paard. Van droom naar realiteit. Eindelijk.

Dit is een gastblog van reisblogster Trip Natuur, die in juni 2023 meeging op de Kastelen van de Gredos trektocht. Het originele artikel lees je hier.

Op zondagmiddag halen ze ons op aan de luchthaven. Ik vlieg rechtstreeks met Iberia van Brussel naar Madrid. We rijden meteen in groep naar het bergdorp Hoyos del Espino. Daar logeren we in 1 van de 4 verschillende kleine maar charmante hotels. Maandag rijden we samen naar het volgende dorp om kennis te maken met de paarden. Daar krijgen we een briefing en ontdekken we elk welke viervoeter ons 5 dagen mee door wisselende landschappen zal nemen. Ik merk spanning bij iedereen.

Deze route ‘Kastelen van de Gredos’ leidt ons langs de rivier Tormes, door verlaten en authentieke bergdorpen, langs burchten en bruggen uit de Middeleeuwen, over een oude veehandelroute, door velden en over enkele bergflanken. Elke avond slapen we op een andere plek. En de paarden blijven steeds in onze buurt, de ene avond al wat dichter dan de andere. In totaal rijden we 130 km door deze streek in 1 grote lus. Zo zijn we 5 tot 7 uur buiten in het zadel. Door weer en wind. Ik spot mijn allereerste tornado hoog boven een berg.

Onderweg pauzeren we voor tapas en lunch. Zo krijgen de paarden voldoende rust en eten we op de mooiste plekken een paella of tortilla. In een vissershut, aan de rivier of gewoon op de flank van een berg. Elke dag opnieuw laten we ons verrassen door de plekken en de Spaanse keuken.

De afwisselende landschappen zijn sereen. Er valt zoveel te zien. Steeneiken, weilanden vol stenen omwallingen, een herder met zijn schapen, kuddes vee boven in de bergen, bloeiende planten, ooievaars en hun nesten,…. En als we echt goed opletten zien we ook slangen, vossen en herten. We gaan door de landschappen in stap en galop. Sluit even je ogen en beeld je een dal in met een brede bodem. In het midden loopt een landweg. In galop rij je langs velden vol bloemen. Er is geen stilte. Wel het geluid van vogels in de natuur en de cadans van de paarden in groep. De galop ontneemt je van alle spanningen en gedachten in je lijf. Er is enkel de galop op de landweg.

Deze reis doe je best enkel als je een gevorderde ruiter bent. Onderweg komen we terecht in micro-avonturen. Die schrijf ik neer in paardenverhalen op reis. Voor de echte paardenfanaten.

Deze bergketen ligt ten Westen van Madrid. En strekt zich uit tot bijna aan de grens met Portugal. De hoogte top ligt op 2592m. Dit stuk van de Gredos is beschermde natuur met restricties op vlak van wonen en landbouw. Hier kan je als toerist terecht om te hiken, klimmen en mountainbiken. Het is een ongekende toeristische regio. Maar ook het leven in de omliggende bergen en valleien is sterk uitgedoofd. In de kleine bergdorpen wonen amper nog mensen. Aan de kerk in Navacepeda de Tormes spreek ik met een oude, kleine dame. Ze is gretig voor een babbel. Ik kan haar tempo in het Spaans amper volgen. Ze woont daar samen met 100 andere mensen. Dat intrigeert me. Welke toekomst ligt hier open voor mensen uit onze drukke en ongezonde steden. Krijgen deze oude huizen ooit weer een leven?

De regio is herkend als ‘stargazing’ regio. Dat wil zeggen dat je door de weinige lichtvervuiling je hier meer sterren kan zien dan op andere plaatsen in de wereld. In één van onze hotels kan je de telescoop reserveren voor een avond sterren kijken.

Verschillende rivieren vormen de levensader van het natuurgebied. Door het microklimaat is deze streek groener dan anderen in Spanje. Tot in 1970 en ver daarvoor ontwikkelde deze streek zich tot regio voor veehandel. Dit zie je nu nog in het landschap. We rijden langs eindeloos veel stenen muren die vorm geven aan weilanden voor groot en klein vee. Langs al die weilanden loopt een veehandel route. Vroeger kwamen alle boeren samen op de markt op maandag in El Barco de Avila. Via de route namen ze hun vee mee naar de stad voor verkoop. Het verhaal brengt mijn verbeelding op gang.

In de Middeleeuwen was deze handelsroute van grote waarde. Men bouwde bruggen en burchten om tol te eisen en de route te bewaken. Vandaag is ze enkel nog een verlaten pad waar de laatste boeren gebruik van maken om vee van de ene weide naar de andere te brengen. Sinds de jaren ’70 en de industrialisering van de veehandel, worden koeien en andere dieren gewoon opgeladen op vrachtwagens en afgevoerd naar slachthuizen. Nu zorgt het vee mee voor natuurbeheer.

Slow culture is een macrotrend binnen onze maatschappij. Voor toerisme vertaalde dit zich in slow travel. Het beestje moest een naam krijgen. Een label om te verkopen wat er al verkocht werd maar in een andere samenstelling. Meer toeristen kiezen voor een tragere, meer bewuste vakantie. Ze willen niet langer de ene na de andere toeristenval afvinken op een lijst maar gaan opzoek naar een authentieke beleving van de plek waar ze vakantie nemen door er langer te blijven om de cultuur, geschiedenis, natuur of de mensen te leren kennen.

Met deze trektocht te paard kies ik voor slow travel .
Maar ik kreeg veel meer in de plaats dan verwacht;

6 dagen in 1 natuurgebied
te paard door de natuur, je hebt dus niets anders te doen dan rond te kijken en hun ritme te volgen
we slapen en eten in de bergdorpen bij lokale ondernemers
de gerechten zijn typisch Spaans
alles was voor onze geregeld, de overige tijd gebruik ik om te lezen of slapen
Emilio, onze gids is geboren in deze streek en vertelt ons de geschiedenis
het Spaanse ritme verplicht me om de dag later te starten
we hebben hier veel natuur van ons alleen
ik praat Spaans waar het kan

Ik hoop nog ondernemers te vinden die met zoveel passie en overgave ruitervakanties aanbieden. De bescheiden maar liefdevolle houding van Emilio en de zorgzame kracht van Mamén, zijn een vat vol inspiratie. Ze hebben een kudde van ongeveer 24 paarden. Elke van deze paarden hebben ze van veulen af gekend. Ze kennen hun oogappels door en door. Tot hun 4 jaar leven de paarden in de kudde op de weilanden in Extremadura of in Sierra de Gredos. Daarna maakt Emilio ze zadelmak en neemt hij ze 2 tot 3 jaar in training voor toeristen er met rijden. Dat lukt niet bij elk paard. Zo is Trebol een merrie die nog met bit wordt gereden omwille van haar gevoelige en ongeduldige kant. Maar het merendeel van de paarden gaat bitloos mee op de tocht. Ze hebben elk een eigen zadel en kopstuk.

Bij de briefing vertelt Emilio ons dat de paarden op elk moment mogen grazen tijdens de ritten en dat we ze regelmatig aan waterbronnen en rivieren laten drinken. Wanneer we zelf pauze nemen om te lunchen krijgen de paarden krachtvoer en grazen ze vrij. Zo blijven ze op kracht. Na elke trektocht is er een wissel van paarden waardoor ze gegarandeerd een week rust inbouwen. Het weiland waar de paarden hun rust nemen, is er eentje om u tegen te zeggen. Hier leven meerdere kuddes schapen, paarden en koeien.

Onderweg verliezen enkele van de paarden een hoefijzer. Mamén komt dan zo snel mogelijk tot bij ons zodat Emilio een nieuw ijzer kan slaan. Zelf wanneer er een paard mank loopt, is er eerste hulp verzorging en krijgt de gezondheid van het paard onmiddellijk voorrang. Dat toont hun overgave en passie voor hun dieren.

Een vol hoofd met de meest nutteloze gedachten is niet altijd makkelijk om leeg te maken. Ik ben zelf geen krak in mediteren en zoek dus dingen op in het leven die mijn hoofd leegmaken zonder dat ik er moeite voor moet doen. Met een paard de natuur in trekken, is voor mij een ultiem mindful moment. Dat heb ik te danken aan mijn kindertijd. Paardrijden was toen voor mij een onbewuste manier van coping met dagelijkse beslommeringen in het gezin en op school.

Deze trektocht te paard brengt me verplicht op een ander niveau van rust in mijn hoofd en leven in het moment. Want wanneer anders heb je tijd om 7 u op een paard te zitten in de natuur met weinig beschaving voor 5 dagen op een rij?

Er was op elk uur van de dag wel een natuurgeluid te horen. Vogels of stromend water. Beide geluiden die instant rust brengen bij de mens, maar waar we vaak geen aandacht meer aangeven. De cadans van paarden over stenen of aarde, door water, op en af een berg. Er was een constante herhaling van eenvoud. De geur van Trebol haar vacht en manen maar ook die van kruiden zoals munt en rozemarijn onderweg pikken mijn zintuigen op. Onbewust maakt mijn lichaam associaties naar een zee van rust. Op dag 1 lukt het niet. Mijn geest blijft me gedachten voorschotelen over mijn leven. Dat is vermoeiend. Na een tijd verdwijnen die en ben ik gewoon aan het rijden met een merrie in Spanje.

Wat ook enorm helpt is dat de reis volledig is uitgestippeld door een specialist en je zelf niets hoeft te regelen of in de gaten dient te houden. Buiten je paard natuurlijk 😉. Bye bye reis- en regelstress.

Ines reist met me mee. Een Belgische vrouw uit Brussel. Maar verder ken ik de 8 andere ruiters niet. Op de eerste avond bij een wijntje op het terras in de zon is het ijs snel gebroken. We hebben allemaal 1 ding gemeen, en dat is onze fascinatie en liefde voor paarden. Met 4 Australische en 2 Noorse vrouwen hebben we de leukste gesprekken over de gekste paardendingen. Een Engelsman en rustige Belg uit Spanje brengen extra humor en rust in de groep. We praten over rijbroeken, zadels, vorige ruitervakanties en veel meer. En tijdens de ritten lachen we om elkaars paarden hun gedrag en de situaties waar we in terecht komen.

We praten Engels. Eten doen we telkens samen. Tijdens het rijden kan je je makkelijk afzonderen. Soms zorgt de natuur en de tijd buiten voor een stilte in onze groep. We weten van elkaar dat we enkel die 5 dagen samen spenderen en naar huis gaan met gezamenlijk herinneringen. Dat is ok. De mix van nationaliteiten brengt een leuke dynamiek in de groep waardoor ik in contact kom met verschillende gewoontes en culturen.

Ik boek deze trektocht te paard bij een Antwerpse reisagent omdat ik zelf niet het internet wil afschuimen op zoek naar een haalbare formule waarbij het welzijn van paarden niet in gedrang komt. Als mama van een jonge knaap wil ik niet te ver van huis zijn en met de gedachte van ouder te worden vroeg ik me ook af of mijn lichaam meerdere dagen rijden nog als comfortabel ging ervaren. Ik boek dus iets in Europa, kort, natuurgericht en bovenal betaalbaar. Zeker nu ik heb ervaren wat ik krijg voor de prijs van de reis. Dan krijg je hier veel (authentieke) waarde voor je geld. Met een handvol herinneringen er bovenop.

Voor deze reis geef ik geld uit aan…
- trektocht 1766 euro
- vlucht 178 euro
- taxi heen luchthaven 80 euro
- uitstapje park 75 euro
- drankjes en souvenir – 31 euro

Totaal 2130 euro (besparen kan dus op de taxi naar de luchthaven en het uitstapje, zo blijf je onder de 2000 euro).

Ik hoop dat deze info je helpt om van één gedachte al af te komen. De gedachte “een trektocht te paard is en kan ik nu niet betalen”. Ik beperkte mezelf 15 jaar met een eindeloze reeks van excuses om het niet te doen.

Heb je nog vragen of opmerkingen voor Trip Natuur over haar reiservaringen? Of benieuwd naar andere reistips en -tricks? Aarzel dan niet om contact met op te nemen met Trip Natuur:
Website
Instagram

De rechten op de foto's en tekst in dit artikel horen toe aan Trip Natuur.